سکوت می کنم در برابر شهدا
نه در اندازه ای هستم که درباره شهدای غواص بنویسم
نه دوست دارم شعار بدهم و بعد حرف هایم را فراموش کنم
سکوت می کنم و حرف هایم را برای خودم نگه میدارم و با بغض برای خودم در تنهایی محض مرور می کنم
همیشه حرف زیاد دارم سکوت می کنم!
من وقتی یه چیزی را بخوام تلاش می کنم،تصویر سازی می کنم حتی بهش فکر می
کنم و کلی وقت میذارم همه سعی و تلاشم را می کنم به اون آرزوم برسم اما
وقتی بفهمم که نمیشه که امکان نداره اون آرزو رویا را برای همیشه می گذارم کنار
نه به راحتی اما هرچقدر تلاش کردم که بهش برسم دقیقا به همان اندازه تلاش می کنم به اون هدف فکر نکنم
اگر هم بر حسب اتفاق یه زمانی بهش برسم برام مهم نیست و بی تفاوت میشم ون من آن هدف و آرزو را در آن سن و شرایط می خواستم
وقتی نشد و از وقتش هم گذشت دیگه مهم نیست...
بعدش بی تفاوت نمیشم اما شوق فراوانی ندارم
مهم نیست متاهل باشید و حلقه در دست چپ بندازید یا نه!اما مهم هست که اخلاق متاهلی داشته باشید
اخلاق متاهلی یعنی چی؟
یعنی حتی وقتی تو رابطه جدی هستید،حتی در شرف ازدواج هستید قبل از متاهل بودن متعهد باشید
برای آدم ها،روابط کاری و درسی خود حد و حریم بگذارید
جوری رفتار نکنید که هزار فکر کننددرباره شما و شخصیت خود
اصلا لزومی ندارد که برای صدا کردن همکار جنس مخالف خود گلم و جانم و... به کار ببرید
شوخی و خنده بد نیست،اما حد شوخی را رعایت کنید
به همکاران خود مخصوصا جنس مخالف حتما یاداور بشید ساعاتی که در خانه هستید تماس نگیرند مگر اینکه کار خیلی مهمی باشد
انقدر سرتان را در آن تبلت و تلفن همراه لعنتی نکنید وقتی در خانه هستید در این صورت نبودنتان بهتر از بودنتان هست
در شبکه های اجتماعی جوری عکس نگذارید(با لباس مهمانی و شخصی) که فردا همکارتان شما را با پوشش اداری میبیند به یاد عکس
پروفایلتان بی افتد
رابطه کاری و درسی با رابطه دوستی و نزدیکی فرق دارد خواهشا فرقش را تشخیص بدید
از نبودنت دلتنگی می بارد بر دلم
چتر دل را برعکس می کنم که زیر باران دلتنگی خیس شوم
این دلتنگی ها را با دنیا عوض نمی کنم
من برای این لحظات جان می دهم دل که قابل شمارا ندارد
+پیوندهای روزانه که خاک می خوره فعاله
از در بطری و از هر در پلاستیکی ساده نگذریم، بیایید با لبخند در های بطری یا هر در پلاستیکی دیگری را جمع کنیم
این درها جادو می شوند
این درهای پلاستیکی تبدیل میشه به صندلی چرخ دار و هم به محیط زیست کمکی شده
برای نگهداری هم جای خیلی زیادی نمی خواد گوشه کابینت یا گوشه حیاط و بالکن و یه جای دنج خوب!
باید چیکار کنیم
1-در پلاستیکی مثل دوغ،نوشابه،دلستر،آب معدنی و هر در پلاستیکی را جمع کنیم
2-به دوستان و فامیل و حتی به سوپر مارکت ها،رستوران ها،کافی شاپ ها و... اطلاع دهیم تا همه اطلاع رسانی کنند
3- بعد یه مدت که در پلاستیکی جمع آوری کردید به اینجا و اینجا "اینجا"مراجعه کنید
4-بقیه کارها خودش انجام میشه و در پلاستیکی بازیافت شده و تبدیل به صندلی چرخ دار میشه
و این چرخه ادامه دارد.
من یه دوست دازم هم خوشگله هم مهربون،تحصیلکرده و خانواده دار و خوش سلیقه
خیلی هم مهربونه خیلی،اصلا اگه بنویسم از مهربونای دیگه مهربون تره اغراق نکردم فقط دوست من یه مشکل داره یه مشکلی که به نظر من
و دوستای دیگم در مقابل شخصیت و متانتش خیلی بزرگ نیست
دوست من تا الان مشکلش رو به هر کسی که اومده خواستگاریش گفته
خیلی ها همون اول کشیدن کنار که خوب خدا خیرشون بده که از اول کشیدن کنار
یه نفر قبول می کنه که با دوست من که کم شنوا هست ازدواج کنه تا مراحل نامزدی میره و قبل رسمی شدن می کشه کنار
دوست من ناراحت میشه،گریه می کنه اما بهش حق میده که خوب نتونسته با کم شنوایی من کنار بیاد
میگذره تا یکی دوسال که همین چند ماه پیش یکی قضیه کم شنوایی رو قبول می کنه همه چی خیلی خوب پیش رفته بوده
تمام خرید عقد و...
عروس خانوم تو آرایشگاه منتظر داماد بوده خیلی هم منتظر بوده
انقدر که نگران میشه
داماد روز عقد نمیاد
بعد روز عقدی که بهم خورده هم نمیاد
دو ماه بعد زنگ میزنه که ببخشید من نمی تونستم با کم شنوایی تو کنار بیام از این حرفها
حلا دوست من چند ماهه خودشو تو خونه حبس کرده،اعتماد به نفسش رو از دست داده و نمیخواد هیچکسی رو ببینه
نمی دونم چی باید بنویسم
فقط می نویسم نه فقط شما هیچکسی حق نداره کسی رو بازیچه کنه و بازی بده
حق نداره بدون فکر یه تصمیم بگیره که تو زندگی یه نفر دیگه تاثیر داره
هر چه میخواهم بنویسم آخرش به تو ختم می شود
هر چه فکر می کنم باز هم به تو ختم می شود
همه چی به تو ختم می شود و بعد شروع...
به تو ختم شدن شروعی دوباره است
+دانلود یه ترانه خوب از شاهرخ حظ کردم"کلیک"
ما بلاگفایی ها خوب بودیم،می نوشتیم از شادی از ناراحتی از روزمره ها یا از هرچیزی که فکر و ذهنمان را مشغول کرده بود
نه کاری با آن تبلیغ گوشه وبلاگ داشتیم و نه با کامنت هایی که باید به دستمان می رسید و نرسید
بلاگفایی بودیم ساده ساده
از سادگی بلاگفا خوشمان می آمد که مانده بودیم و نوشته بودیم،اطمینان داشتیم به نوشته هایمان که جایش امن است اما نبود
بلاگفایی ساده بودیم که ساده بلاگفا را گرفتن که فقط گفتن متاسفیم،ما هم متاسفیم و نگران!
حتی حرفهایمان را نشنیدند و جایی برای گوش دادن نذاشتند
مثل تمام وقتایی که ایمیل زدیم به بلاگفا و کسی جواب نداد
مثل الان که حتی یک تاریخ دقیق نمی گویند و ما سردرگمیم
حالا باید ببینیم که آیا آرشیومان را بهم می دهند یا نه!!!
آرشیو و وبلاگ ما امانت بود و هست امیدوارم امانت دار خوبی باشید
اعتیاد بد است،وابستگی هم زیادی اش بد است
فرقی هم ندارد اعتیاد به چی؟ به مواد مخدر،اینترنت و...وابستگی هم زیادی اش مسخره و خسته کننده هست حتی وابستگی به آدم ها...
زیاده روی در همه چی ناپسند هست اینکه بعد از اعتیاد به اینترنت،اعتیاد به بازی کلش زیاد شده هم خنده دار هست و هم ناراحت کننده
اینکه این روزها در هر مهمانی یک عده سر محترمشان داخل گوشی هست و بازی می کنند بر خلاف ادب هست
اینکه این روزها دوستان از همسرشان که بازی کلش می کنند می نالند و گاهی دعوا می کنند تعجب آور هست
دعوا سر بازی کلش(!)سر بی اهمیتی،سر بی توجهی و...به امور زندگی!
اینکه یک نفری هزینه و وقت برای بازی کلش بگذارد آن هم چیزی که فقط یک بازی هست واقعا جای ناراحتی دارد نه اینکه بازی بد باشد یا خود من
بازی دوست نداشته باشم نه...اما هرچیزی حد و حدودی دارد،بازی اندازه دارد
فکر کنم به زودی باید کمپ ترک اعتیاد کلش زد بعد حتما قرص و دارو ضد اعتیاد بازی کلش در شبکه های ماه**واره ای هم تبلیغ می شود
بعد تعدادی بر اثر مصرف داروهای ترک اعتیاد کلش صدمه میبینند!
اوریانا فالاچی در کتاب نامه به کودکی که هرگز زاده نشد نوشته مادر بودن حرفه نیست وظیفه نیست من می نویسم همسر بودن شغل
نیست وظیفه نیست حتی اجبار هم نیست(!)حتما انقدر عقل و شعور داشتید که انتخاب کردید پس همسری خوب باشید بدون اعتیاد حتی
به بازی کلش!نه فقط همسر بودن بلکه فرزند بودن،پدر بودن،خواهر خوب و برادر دلسوز بودن حتی تر انسان بودن هم نه حرفه هست نه
وظیفه بلکه حس هست حسی ناب که میشود مهربانی کرد،مهربانی دید و به معنای واقعی زندگی کرد بدون زیاده روی در هرچیزی...
نمیشه بگم تغییر رو دوست دارم یا دوست ندارم یعنی به طور مطلق نمیشه نوشت!
تغییر هم دوست داشتنی هست هم ترسناک
هم شیرین هست هم تلخ
یه تضاد جالبی تو تغییرات هست که قابل نوشتن نیست
اینکه مجبور شدم وبلاگم را جا به جا کنم و هم شیرین هست و هم تلخ
حس عشایر دارم حس کوچ کردن
تمام
زندگی ما کوچ است کوچ با تغییرات,مهم نیست که کی و کجا؟مهم اینه که بتونم
شرایط و تغییرات را ما در دست بگیریم نه تغییرات و شرایط ما را!
