من یه دوست دازم هم خوشگله هم مهربون،تحصیلکرده و خانواده دار و خوش سلیقه
خیلی هم مهربونه خیلی،اصلا اگه بنویسم از مهربونای دیگه مهربون تره اغراق نکردم فقط دوست من یه مشکل داره یه مشکلی که به نظر من
و دوستای دیگم در مقابل شخصیت و متانتش خیلی بزرگ نیست
دوست من تا الان مشکلش رو به هر کسی که اومده خواستگاریش گفته
خیلی ها همون اول کشیدن کنار که خوب خدا خیرشون بده که از اول کشیدن کنار
یه نفر قبول می کنه که با دوست من که کم شنوا هست ازدواج کنه تا مراحل نامزدی میره و قبل رسمی شدن می کشه کنار
دوست من ناراحت میشه،گریه می کنه اما بهش حق میده که خوب نتونسته با کم شنوایی من کنار بیاد
میگذره تا یکی دوسال که همین چند ماه پیش یکی قضیه کم شنوایی رو قبول می کنه همه چی خیلی خوب پیش رفته بوده
تمام خرید عقد و...
عروس خانوم تو آرایشگاه منتظر داماد بوده خیلی هم منتظر بوده
انقدر که نگران میشه
داماد روز عقد نمیاد
بعد روز عقدی که بهم خورده هم نمیاد
دو ماه بعد زنگ میزنه که ببخشید من نمی تونستم با کم شنوایی تو کنار بیام از این حرفها
حلا دوست من چند ماهه خودشو تو خونه حبس کرده،اعتماد به نفسش رو از دست داده و نمیخواد هیچکسی رو ببینه
نمی دونم چی باید بنویسم
فقط می نویسم نه فقط شما هیچکسی حق نداره کسی رو بازیچه کنه و بازی بده
حق نداره بدون فکر یه تصمیم بگیره که تو زندگی یه نفر دیگه تاثیر داره
