هر چند وقت یه بار باید به یه عده دوستان نه چندان جدید یه جوری یادآوری کنم که ای دوستم!
دوست بچگی من!دوست من...
با کلاس بودن به دروغ گفتن نیست!
با کلاس بودن به پز دادن نیست حتی به اون مدل مانتوی مسخره تو یا اون عملای زیبایی هم نیست
خودمونی بودن به فحش،بددهنی نیست
شادی و خندیدن به مسخره کردن و جوک قومیتی فرستادن ربطی نداره!
حتما برای دوست بودن لزومی نداره از عزیزم و گلم استفاده کنی و بعد پشت سرش حرف بزنی
اصلا لزومی نداره برای نشون دادن با کلاس بودن و روشنفکریت(!)به یه سری سنت و باور یا حتی
رسم و رسوم دیگران توهین کنی
با کلاس بودن به اون آرایش عجیب و غریبت و عجقم عجقم نیست!
تا جایی که من می دونم تو هیچ جای دنیا با تحقیر افراد دیگه کسی با کلاس نمیشه
حتی لزومی نداره برای با کلاس بودن از خیلی چیزها که باعث شادیت میشه بگذری و هی الکی بگی
دوست ندارم!
دلیلی نداره برای با کلاس بودن یه کتاب انگلیسی بگیری دستت و یه کلمه اش را نتونی بخونی
برای یه عده دوستان باید کلاس با کلاس بودن به این نیست بذاریم
